Şiirlerim

YORGUNLUK

Bitecek mi bu ağır düşünce yorgunluğu,
Alabilecek miyim o zafer soluğunu?

Azmin sınırlarına ulaştım, artık ne olur bilemem,
Neler yaşayacağım, neler olacak keşke bir bilsem.

Gözlerim kapanıyor, düşüncelerim halen açık,
Her zaman ki gibi ilerisi için ümitlerim aralık.

Ya Rab! Güç ver bana geçeyim sınavımı,
Geçeyim ki tekrar elime alayım hayat ışığını.

Vücudumun her hücresi yorulsun dayanırım,
ALLAH izin verirse dağları bile aşarım...

Ne zaman feraha erecek bu hicranlı gönlüm,
Şimdi bir an için yine iç alemime döndüm.

Hiçbir şey hissetmiyorum bulutlar gibi,
Hissetmek istesemde, bir şeyler olmuyor ki.

Bazen her şeyi bırakasım geliyor, ama asla!
Biliyorum savaşmak için geldim bu hayata.
O kokuşmuş zengin hayatların hepsi palavra,
Helal olsun yüreğindeki zenginliklerle savaşanlara.

Duygular bitmez, ruh bedenden üstün her daim,
Bildiğim tek şey; en büyük o yüce Rabbim!

^^conqueror^^


ÖLÜM

Neden insanlar ürker ölümden,
Ne bahtiyar insan o dur ki; ölümle yaşayabilen.

Herkes gördüklerine sevdalıdır, özlemini çekerler,
Kim bilir kaç insan vardır, kavuşamadan bu dünyadan çekip gider.

Merak ediyorum ölümü, o kavuşma anını,
Acaba, AZRAİL nasıl alacak canımı!!!

Ey kabirdekiler! Acaba haliniz nasıldır?
Belki şu an yaşadıklarınız çok yamandır.

Ölümle aslında gerçek hayat başlıyor,
Şeytan insanları bu fani dünya ile aldatıyor.
Kanma ey nefsim! Zaman çabuk geçiyor,
Hazırlıklı ol! Azrail her gün yetmiş kere geliyor.

Acaba ne güzel şeyler var, göremediğimiz varlıklar,
Düşünsene ey gafil nefsim! Nasıl o nurani varlıklar.

Bu dünya uyku, esas uyanma ölümle başlar...

Bu dünyada gereksiz bir şey mi var? Haşa
Neden yaşarlar bu dünyada doya doya.
İster padişah ol, ister fukara,
Elbet gideceksin o musalla taşına.

Düşünüyorum! Ey kabir ehli ne yaparsınız?
O kabirler nasıl karanlık, nasıl ıssız...

Her an ölüm geliyor, unutsan onu ne fayda,
Bir gün gelecek ansızın, o zamanı hatırla.

Bekliyorum ölümü, o vuslata ereceğim zamanı,
Acaba görebilecek miyim? En sevgiliyi Resulallah'ı (s.a.v)

Affet ALLAH'ım affet günahlarımı, şu aciz kulunu affet,
Ancak sen bizlere gösterirsin, en büyük merhamet.

^^conqueror^^


SABIR ve AZİM

Ne güzel bir erdem azimli olmak,
Bitmek, tükenmek bilmeyen güçle savaşmak.

İnsanlar zeki olur, zengin olur ama azim daha üstün,
Çünkü onu elde eden insan, mutludur büsbütün.

Sınır nokta: Limit! Zorlar insan orayı...
Çoğu insan yolun yarısından sonra düşünür bırakmayı.

Sabır; azmin anahtarı, kilit noktası
ALLAH'ım alma benden o sabrı...

Tarih gördü meydanlarda o büyük insanları,
Aslında bütün güçleri, ALLAH'ın verdiği sabırlarıydı.

Azim olmasaydı ne olurdu halim,
Baştan pes ederdim belki, sınavı kazanırdı nefsim.

İnsanlar biraz sabretseler, neler olur neler?
Çoğu zaman iki ince çizgide gelir giderler.
Belalar, sıkıntılar gösterecek kader,
Sabır, azim olmadan hiçbir şey olmuyormuş meğer!

Bizim için tek yol var; dikenli yol,
Yolun sonunda güller, çiçekler, güzellikler bol!

^Ɔơȵƍᴗᴇṟơṟ^

Tıkandı her şey ruhumda,
Çıkış yok bu labirent oyununda...
^Ɔơȵƍᴗᴇṟơṟ^

BUHRAN

Yine bir şeyler eksik, yine hafakanlar beynimde,
Düşünceler hep bir buhran içinde.

Ruh, özlem, bekleme...Bütün duygular muamma,
Yaşamak zor bu dünyada...

Hayat bu! Her zaman iki yol karşına çıkar,
Birine elveda diğerine merhaba dersin.
Geçmişte yaşananlara bakar,
Bakar, bakar özledim dersin.

Kalemimin duygusu, lambanın arkasındaki gölge,
Bedenimin düşüncesi gölge içinde gölge,
Ruhumun isteği ise bir keşmekeşte...

Ne istersin ey gafil! Bu fani hayatta,
Bütün her şeye elveda diyeceksin bakmadan arkana!

Ben... Ben içinde beni anlatabilsem keşke,
Zorluyor beni her an, her saniye.
Ey nefs! Biliyorum, benle ölüme kadar uğraşacaksın,
Ama bırakta, şu ruhum iki saniye soluklansın.

^Ɔơȵƍᴗᴇṟơṟ^